Om 06h30 gingen we van start op onze laatste game drive van deze reis. Zingela is voor mij een nieuw nature reserve. Ik ben erop utigekomen omdat het in een ander eco-systeem ligt. Daardoor komen bepaalde dieren hier voor die je elders niet of nauwelijks ziet. Het ligt op een plek die een rondreis door Limpopo interessant kan maken.
Bij mijn onderzoek naar game reserves probeer ik erachter te komen of in een reserve ook aan trophy hunting wordt gedaan. Dan kun je voor geld een dier schieten en ermee op de foto. In Zingela doen ze dat. Dat wist ik niet. Op dit moment is hun belangrijkste bron van inkomsten bow hunting. Ze gebruiken het om mede de populaties van dieren te reguleren. Omdat ze op dit moment weinig geld kunnen verdienen aan de verkoop van dieren is dat niet interessant. Ze willen meer geld aan ‘gewoon’ toerisme gaan genereren.
We hebben alle 3 de bijzondere antilopes gezien: Gemsbok, Sable en Roan. De sighting van een kudde Roan antilopes was prachtig.
gemsbok
roan antilope - zeldzaam in Zuid-Afrika
sable antilope
We hebben meer gezien...
go away birds
bat eared foxes
yellow billed hornbill
broedende struisvogel
pumba's
De game drive werd gedaan door Victor. Het was zijn eerste game driver als ranger. Na afloop moesten we met hem op de foto voor zijn plakboek. Dat was leuk.
Na de game drive zijn we zelf door het reserve gereden op weg naar de volgende bestemming. De lodge ligt ruim 18 km vanaf de gate.
De route was deels over verharde wegen en deels over onverharde wegen. Op sommige van die gravel roads hoop je dat je niemand tegenkomt. Op plekken op die wegen is maar 1 spoor. Bij een tegenligger moet je van het spoor af en het diepe zand in. Dan hoop je dat je niet vast komt te zitten. Gelukkig hadden we bijna geen tegenliggers en de keren dat we van het spoor af moesten lukte het om door te blijven rijden.
duidelijke bord onderweg
deze vorm van transport zie je nog veel in deze streek
In Blouberg hebben we boodschappen gedaan in een supermarkt waar weinig tot geen witte mensen komen. Die afdeling groenten was bijzonder klein. Dat is standaard op het platteland. In het dorp moesten we de weg vinden naar Blouberg cultural camp dat een eindje buiten het dorp ligt. We hadden het bord gevonden dat verwees naar het kamp. Daarnaast hadden geluk met bereik en konden we maps aan zetten. We kwamen op heel slechte paden terecht. Soms dachten we dat we door iemands tuin reden. Dat was toch niet zo. Alles bij elkaar duurde het lang voordat we het kamp bereikten. Daar moesten eerst de koeien bij het hek weggejaagd worden.
Het kamp was duidelijk vergane glorie. We waren de 3e groep bezoekers in 2 maanden tijd. Daar was een reden voor. Daar bovenop geen stroom en geen bereik. De bedden waren voor mij veel te hard. Voor de douche moest je eerst warm water in een ketel maken.
We waren moe en niet echt blij. De kampbeheerders waren zeer vriendelijk, daar lag het niet aan. Eén van hen was Nelson. Met hem heb ik een lang gesprek gevoerd over de stand van het land en de politiek.
uitzicht vanaf het kamp
Na braai en kampvuur hebben we besloten om maar 1 nacht in dit kamp te verblijven in plaats van de geplande 2.
